Neptunus staat weer in zijn eigen teken Vissen en dit aspect maakt het ons nu mogelijk met onze ontwikkeling zo ver te komen dat wij de onzichtbare wereld als een realiteit zullen herkennen en ondervinden. Dit aspect is onder andere verantwoordelijk voor onze persoonlijke groei op het spirituele niveau. Bedoeling is dat wij ons dusdanig ontwikkelen dat dit veld niet meer in de onzichtbare, mistige omgeving blijft maar in ons heldere bewustzijn naar voren treedt en zijn recht op aanwezigheid claimt.
Wij dus niet meer vol verbazing staan als iemand ons opbelt aan wie wij de hele dag zitten te denken, of als wij opeens een bepaald eten ruiken dat net thuis voor ons gekookt wordt. Of als wij in een droom iets aan het doen zijn waar wij ontzettend goed geconcentreerd moeten blijven en wij onszelf de volgende dag in precies dezelfde situatie weer terugvinden, nu wel met het weten wat ons te doen staat.
In het nu
Dit spirituele veld komt elke dag meer in ons bewustzijn en wij nemen het alsmaar beter waar.
Uiteraard kan deze waarneming alleen plaatsvinden als wij ons in het Zijn bevinden, in het Hier en Nu, dus ons met onze volle aanwezigheid in dit moment bevinden.
Nu, hier bij het lezen van deze woorden. Hier, nu, op dit moment speelt zich het ware leven af en hoe meer wij ons daarvan bewust zijn, hoe duidelijker zal de onzichtbare wereld zich voor ons openen, zichtbaar worden.
Niet hoe maar wanneer
Wij kunnen ons in die zin niet naar het onzichtbare veld toe bewegen. Het is niet een doel dat buiten op ons wacht, dat wij door harde oefeningen moeten bereiken. Het is een veld dat de hele tijd al aanwezig is, net als een planeet die de hele tijd al aanwezig is en alleen nog maar door ons ontdekt wil worden.
En daar komt ons hoofd al om de hoek, dat zo graag wil weten hoe wij er kunnen komen – tenslotte willen wij zo snel mogelijk deze toestand bereiken. Maar het geheim is dat het niet een vraag naar het hoe is, maar meer een vraag naar het wanneer is. Wanneer laten wij ons hoofd los? Wanneer zijn wij zo ver dat wij begrijpen dat wij het neptunische veld niet met ons hoofd kunnen bereiken?
Het zijn twee verschillende richtingen die in die zin niet compatibel zijn. Met het hoofd naar de onzichtbare wereld te willen komen is net als met een mes een mooi landschap willen schilderen. Dit gereedschap zal ons nooit een mooi schilderij opleveren omdat het voor volledig andere taken bedoeld is.
Woorden kunnen het alleen maar omschrijven
Er zijn veel meesters geweest die alsmaar weer geprobeerd hebben ons dit uit te leggen. Zij gebruikten meestal parabels om het hoofd rustig te houden.
Zelfs de simpelste en eenvoudigste woorden kunnen de toestand alleen maar omschrijven, zoals een poort alleen maar een ingang uitbeeldt, meer niet.
Naar binnen gaan betekent loslaten, naar onszelf gaan betekent loslaten. Het neptunische veld kunnen wij alleen maar voelen, doorleven, nu op dit moment in het hier en nu. Dus als wij onze aandacht zo ver focussen dat wij helemaal in het hier en nu zijn, ontvangen wij de kwast om ons landschap te schilderen.
Neptunus vraagt naar vertrouwen en overgave aan de levensstroom. Overgeven aan dat wat op dit moment is, zonder een oordeel daaraan te hechten, zonder berekeningen, alleen maar overgeven en in het Zijn aanwezig zijn, volledig in zichzelf aanwezig zijn.
Vissen kent God
Vissen neutraliseren alles, Vissen hebben geen eigen richting omdat ze in het goddelijke energieveld thuis zijn. Ze bewegen voor ons hoofd in een soort droomwereld, maar in werkelijkheid zijn ze thuis in de spirituele, de kosmische velden en niet zozeer op aarde.
Vissen zijn de poorten naar de onzichtbare wereld, ze zwemmen er in en er weer uit, en wijzen de weg die onze ziel naar de aarde en weer terug aan het gaan is. Ze hebben geen eigen mening die ze verdedigen, ze passen zich aan de levensstroom aan, aan het energieveld waar ze zich in het hier en nu bevinden.
Ze zijn uit deze fijne en liefdevolle energietrilling gemaakt, en kunnen voelen waar de goddelijke stroom zich bevindt en waar het een kunstmatige namaak daarvan betreft. Daar kunnen ze niet lang leven en slaan ze dan ook op de vlucht.
Ons hoofd maakt nu de ontwikkeling van de Vissentrilling mee en moet zijn plek aan de rechtmatige koning afstaan, ons innerlijk wezen, onszelf. Nu, hier en precies zoals wij nu zijn, in die toestand en die omgeving. Nu. Zijn wij op dit moment nog altijd met ons hoofd bezig, dan voelt dit onaangenaam of zelfs pijnlijk aan.
De vraag komt direct om de hoek kijken wat de zin van alles is als wij niet doelgericht ons pad volgen en actief in het leven ingrijpen. Als wij niet het overzicht (controle) houden en ons laten gaan, dan zal het toch niets opleveren, zal toch niets uit ons handen komen? Deze gedachten horen bij de afweer van ons hoofd en gaan vanzelf over als wij verder gaan en afgestemd blijven op onze natuurlijke ontwikkeling, op de stem van ons hart.
Goddelijk zijn wij, mensen zullen wij worden
Wij zijn geen dieren die een zweep nodig hebben om te kunnen functioneren. Wij zijn goddelijke wezens die in een menselijk lichaam afgedaald zijn en het voorrecht hebben zich daarmee op aarde te bewegen, zich door hun ervaringen verder te ontwikkelen en hun licht door hun aanwezigheid te laten schijnen.
Goddelijke wezens die handelen zoals het in hen opkomt, wat van binnenuit roept en gedaan wil worden. Het gaat daarbij niet om het uitvoeren van een plan maar meestal om een spontane ingeving. Als wij op die rustige, zachte stem daar binnenin luisteren. Niet mijn wil maar Uw wil geschiede. Ons leven is een opluchting als wij hierop afgestemd zijn!
Neptunus vervaagt alles, maakt het niet meer grijpbaar, verandert de samenstelling dusdanig dat wij deze niet meer kunnen vatten en ons hoofd verliezen, wij zijn dan net als rook die door een kamer zweeft.
Op dit veld afgestemd vindt de communicatie met de onzichtbare wereld, de andere kant plaats. Een toestand van zijn, innerlijke rust en vrede, het waarnemen van wat er is alsof wij naar een film kijken.
Cloud Atlas als voorbeeld
Eind vorig jaar kwam de film Cloud Atlas in de bioscoop. Een prachtig verhaal, eigenlijk zijn het zes verhaallijnen die in een alsmaar kortere frequentie op elkaar volgen en een schitterend voorbeeld zijn van een neptunische ademhaling, die wij op moment allen samen mee mogen maken.
De film duurt bijna drie uur en beschrijft dus zes verschillende verhalen van mensen die allemaal met elkaar verbonden zijn, prachtige opnames die door een schitterende muziek onderstreept worden, kortom een feestmaal voor ons hoofd. En het is in het eerste half uur ontzettend moeilijk alles te begrijpen en de puzzelstukjes van de verschillende verhalen in elkaar te zetten, en de immense indrukken en informatie te verwerken. Maar omdat onze menselijke computer slechts 24 beelden/gedachten per seconde verwerken kan, is het na deze tijd volledig overbelast.
De systeemcrash is onvermijdbaar en openbaart zich dan ook in de gedachte dat dit een idiote film is, en een neiging om op te staan en weg te lopen probeert op te wekken. De toeschouwer wordt daarmee duidelijk op de proef gesteld.
Degene die blijven kunnen niet anders dan zich door de muziek en de beelden mee te laten nemen en gewoon maar gaan kijken zonder alles te willen begrijpen.
En dan gebeurt iets: wij beginnen alles te begrijpen, terwijl wij daar helemaal niet meer mee bezig zijn, het gebeurt vanzelf. Het wordt steeds eenvoudiger om de kleine details op te pikken die veel inzicht in de verschillende levensverhalen en hun verbondenheid onderling geven, onze onderlinge verbondenheid.
Wij zijn altijd onderling verbonden
Een dat is de essentie van Neptunus in Vissen, onze onderlinge verbondenheid die de voeding van de neptunische ademhaling vormt, de kosmische zuurstof die nu door ons ingezogen wordt.
Wij openen ons innerlijke oog en luisteren naar ons hart, en op dat moment openbaart zich de onzichtbare wereld voor ons, en herkennen wij onze herkomst en kunnen wij zien.
