Een labyrint is een fascinerende verschijning en met zekerheid een van de oudste symbolen van de mensheid.

Al duizenden jaren wordt het in rotsen of klei uitgehouwen, of met stenen op de grond gelegd of getekend.

Sommige Trojaburgen werden al in de bronstijd gebouwd en bestonden uit vuistgrote stenen die losjes in open velden gelegd werden, voornamelijk in kustgebieden. In bijna alle culturen van de wereld en tijdperken van de geschiedenis is het labyrint te vinden.

Er bestaan verschillende vormen van labyrinten, en de meest typische en meest voorkomende in Europa zijn het klassieke labyrint met zeven banen en het Chartres labyrint met elf banen. In kathedralen vind je het labyrint in de stenen platen die in de bodem zijn ingebed. Maar er bestaan ook labyrinten die omzoomd zijn met stoepranden uit grensstenen, schorssnippers of gras. Tijdelijke labyrinten worden vaak geschilderd of met touwen op de grond gelegd, deze laatste zijn heel praktisch omdat ze overal gelegd kunnen worden.

Doolhof en labyrint

Een doolhof is geen labyrint, ook al worden de namen soms synoniem gebruikt. De gangen van een doolhof worden meestal begrensd door hoge hagen, muren of hekken waarin men kan verdwalen. Het midden is niet zichtbaar en bij het lopen verliest men het overzicht en weet men niet waar men is. Vanuit één pad gaan meerdere paden en wij moeten kiezen in welke richting wij verder willen. Er kan zich al snel een gevoel van hulpeloosheid ontwikkelen omdat het centrum buiten zicht is en niet altijd bereikt kan worden.

In een labyrint vinden wij het centrum, ons centrum. De paden van een labyrint bestaan uit een enkel kronkelend pad dat nooit doodloopt en zonder afwijkingen altijd verder naar het midden leidt. Er moeten geen beslissingen genomen worden welke het juiste pad is, wij moeten alleen dat ene pad volgen, ongeacht welke kant het op gaat. En net zoals het kronkelige pad ons zonder fouten naar het centrum leidt, leidt het ons ook weer naar buiten.

Een verrassende weg

Een kronkelend pad wordt zo een symbool van een verrassende weg van ons leven: vooral in moeilijke levenssituaties denken we vaak dat we verdwaald zijn, zoals in een doolhof, dat we omwegen maken, of zelfs vast komen te zitten in doodlopende straatjes. Pas als we terugkijken in de tijd, als we weer in ons centrum zijn, beseffen we dat we nooit van ons pad zijn afgedwaald. Misschien dat wij soms afgeleid worden, maar wij verdwalen nooit.

Een labyrint kunnen wij op verschillende manieren zien. Het kan een symbool zijn voor een individuele levensweg, van de geboorte tot de dood. Maar het kan ook als een uitgestippelde weg zijn die ons naar het centrum leidt, naar onze binnenste kern, onze goddelijke vonk die wij allemaal in ons dragen.

Het lopen van het labyrint kent drie fasen:
het pad naar het centrum ofwel het pad van zuivering en loslaten,
het zijn in het centrum zelf, ofwel de plaats van verlichting,
en de weg terug, terug naar het alledaagse leven.

Het pad van zuivering

Het labyrint lopen is een belevenis op zichzelf, dat moeilijk met iets te vergelijken valt. Je loopt het niet vanuit de buitenkring systematisch baan voor baan naar het centrum, en dat is het dan. Je begint met bijna de middelste baan en volgt dan gewoon de uitgestippelde weg. Het is precies zoals we in het leven met dingen beginnen en gewoon de weg volgen en dan later wel zien wat er gebeurt.

Omdat het alleen maar één pad is hoeven wij geen keuzes te maken of wij links of rechts afslaan – deze optie bestaat in een labyrint überhaupt niet, want alles wijst zich vanzelf. Het pad is klaar en wij lopen het gewoon af.

En zonder deze keuzes zijn verdere gedachten over hoe ons pad zou moeten verlopen volledig onzinnig. Er komen nu andere gedachten in ons op, allemaal belangrijke gedachten die wij menen nu dringend te moeten oplossen. Maar ook dit heeft geen zin: er is alleen maar één pad dat wij kunnen volgen en dat is al uitgestippeld. Wij lopen gewoon verder en langzamerhand wordt ons hoofd rustig. Wij worden stil en de stilte in ons begint zich uit te dijen.

Wij zetten één stap na de anderen, bewuster en met aandacht en voelen de grond onder onze voeten. Er zijn geen vragen meer, er is geen dialoog meer vanbinnen.

Elke stap brengt ons meer in dit moment. En in deze bewuste aanwezigheid in het hier en nu kunnen antwoorden aan de oppervlakte van ons bewustzijn komen.

Antwoorden op vragen die wij aan het begin met ons meedroegen. Gedurende het lopen vallen als vanzelf de puzzelstukjes op hun plaats.

Vreugdevol kijken wij om ons heen en ontdekken dat wij alleen nog maar een rondje van het centrum verwijderd zijn. Het centrum, het doel. Welk doel? En daar gaan wij alweer, ons hoofd neemt het even over en wij komen tot de ontdekking dat we in plaats van dichter bij het centrum te komen, ons met elke stap juist meer daarvan verwijderen. Wat een paradox!

Daar staan wij dan, midden in het labyrint, midden in ons leven, en opeens is daar uit het niets een obstakel in ons bewustzijn en gaat het dus niet meer op die manier verder zoals wij dachten. Integendeel, het gaat zelfs heel anders verder en neemt absoluut niet de gewenste richting

Wat doen wij niet allemaal in dit soort situaties om een definitie te vinden voor onze toestand, om een berekening te kunnen maken waaraan wij dan keuzes ontlenen. Keuzes die ons de controle weer teruggeven, die ons het gevoel van macht geven. Maar zo werkt het niet en zo verloopt het pad in het labyrint ook niet. Nu moeten wij een innerlijke keuze maken of wij willen toelaten dat ons hoofd het overneemt of niet.

Blijven wij rustig lopen, dan komen wij tot de simpele ontdekking dat het labyrint systematisch op de grond ligt en er nergens een kruispunt is waar wij hadden kunnen kiezen. Wij konden helemaal niet anders lopen dan wij gedaan hebben. Er was alleen maar dit pad en wij mogen het met overgave en met vertrouwen verder lopen. Eigenlijk is het heel simpel.

Overgave en vertrouwen. We mogen op onszelf vertrouwen en wij worden van binnenuit geleid.

Het is aan ons hoe wij het pad lopen. Wij kunnen even stoppen en een pauze maken of gewoon verder lopen, ons van het moment bewust worden en in een andere soort stilte bewegen.

Hoe dan ook volgen wij gewoon het pad en ons lopen wordt nu wel rustiger en soepeler. Het maakt niet meer uit hoe de weg verder gaat en hoe lang het nog is tot het centrum. Alles komt precies zoals het moet komen, piekeren vertroebelt alleen maar het zicht, het heldere zicht op ons leven.

De plaats van verlichting

En opeens komen wij heel geïnspireerd uiteindelijk in het centrum van het labyrint aan. Rust. Stilte. Vrede. Dit is wel een hele bijzondere ervaring die iedereen op zijn eigen manier waarneemt. Het is een openbaring. En wij blijven hier zo lang tot wij voelen dat wij weer terug moeten.

Terug naar het alledaagse leven

Dan gaat de weg weer terug het labyrint uit. Het is weer dit ene pad zonder kruispunten of zijpaden. Wij voelen ons nu wel lichter, vrolijker, krachtvoller en hebben meer vertrouwen in onszelf. De levensweg is al bestemd en wij materialiseren hem door onze aanwezigheid op aarde. Door ons leven te leven, lopen wij precies op ons pad. En wij beleven het met alles wat het te bieden heeft. De enige keuze die wij moeten maken is of wij ons eigen pad lopen of niet. Het is niet de vraag naar het pad zelf, dat hebben wij al uitgestippeld.

Een mystieke ervaring

Het labyrint lopen is een mystieke ervaring in een heel bijzonder krachtveld dat op een bepaalde manier op de grond gelegd wordt. Wij beleven een diepgaande spirituele ervaring om op alle, soms onverwachte wendingen van het pad, te vertrouwen dat wij het doel aan het eind bereiken en in het midden komen. Het centrum van onszelf waar de antwoorden in ons opstijgen en wij de verbondenheid met het Zijn, met God duidelijk kunnen voelen. Het is een reiniging van ons chakrasysteem en een inwijding in ons leven.

Het geeft een soort bescherming om niet meer zo snel uit het evenwicht te komen door alle soorten angstscenario’s die ons hoofd ons graag voortovert. Als het niet mogelijk is om een labyrint daadwerkelijk te lopen kunnen wij het altijd tekenen en kleuren. Alleen al het bezig zijn met dit symbool heeft een krachtvolle en helende werking op onze ziel.

 

  Klik hier voor je persoonlijke geboortehoroscoop