Met het ene been nog in het oude stuk, met mijn Oude bewustzijn verbonden, en met het andere been al in het Nieuwe bewustzijn, waar mijn medewerking alleen maar duidelijker wordt.
Dit Nieuwe bewustzijn is de weg waarop ik hoor te zijn, de weg die direct vanuit mijn binnenste ontspringt, waardoor mijn ware wezen helemaal wordt ontplooid en waarvoor ik hier kwam.
Toch ben ik nog niet helemaal los van het oude stuk en merk ontevreden op dat ik nog ergens aan vastzit.
Een onaangename situatie die soms onoplosbaar blijkt te zijn. Ik wil niets liever dan verder in het Nieuwe en mij door de nieuw ontdekte vrijheid in mezelf laten dragen. Maar in een geboortekanaal is beweging amper mogelijk.
In het geboortekanaal ben ik volledig afhankelijk van mijn moeder, van dat bewustzijn wat mij tot hieraan toe heeft laten rijpen. Ik zou zo graag de navelstreng willen doorknippen, zoals ik dat al vaker heb gedaan. Maar ergens voel ik dat het deze keer niet op die manier gaat. Hoe het wel gaat weet ik niet. Wat ik wel weet, is dat deze geboorte een geheel eigen tempo en ritme kent, waarop ik, mensje, geen invloed blijk te hebben.
Het enige dat ik kan doen is rustig blijven, uitgebalanceerd in mezelf blijven en in het NU aanwezig zijn. Al mijn energie inzetten om trouw te zijn aan mezelf, onder alle omstandigheden, verbonden met mijn innerlijke wezen, mijn innerlijke kind. Alleen zo kan ik nu zijn, in het NU zijn.
Afhankelijk van situaties die zich elke dag opnieuw voordoen en sterk verbonden met de vrouwelijke kant zullen wij ons moeten uitbalanceren. Uitbalanceren betekent in evenwicht verkeren met de essentie van het oude bewustzijn. Dat houdt in dat ook de allerlaatste patronen die in de weg staan en mijn volledige verbinding met mezelf belemmeren, aan de kant moeten.
Angsten, het gevoel niet goed genoeg te zijn, iets verkeerd gedaan te hebben, verkeerd bezig te zijn enz. Al deze oude stukken moeten voorgoed worden losgelaten. Pas dan kan ik mijn voet er definitief tussenuit trekken om geheel in mijn ware wezen te geleiden.
Nee, dit mag zeker niet te snel gaan, dat gaat het ook niet. Ik houd op mezelf pijn te doen door te denken dat ik de grote plannen kan overzien en dan proberen mijn eigen plannen door te drukken.
Trouw en elke dag sterker sta ik in de wereld en doe wat op mijn pad komt. Het zijn allemaal reflecties die mij willen helpen, allemaal cadeaus uit de hemel, ook al voelen ze niet altijd direct zo aan. Het gaat erom dat ik de essentie van mijn oude bewustzijn liefdevol integreer, liefdevol, teder en rustig.
Het is een tijd van overgave en van intense bewustwording van de ‘nieuwe’ vermogens die ik in me draag en die zich nu openen en ter beschikking staan.
De grote stuwkracht die begin dit jaar mijn trein zo sterk voorwaarts duwde is helemaal opgehouden. Ik beleef alleen nog maar de laatste duw hiervan tot hij zo meteen tot stilstand komt en ik kan uitstappen.
Nu zal ik de tijd ervoor gebruiken om mijn treintje, mijn bewustzijn schoon te maken. Me helemaal te ontdoen van de eerste patronen uit mijn kindertijd. Ik grijp de hulp die me aangeboden wordt om dit te doen ook al ben ik eigenlijk meer een ‘Einzelkämpfer’. Mijn trein zal keurig schoon zijn opdat geen karma me meer naar beneden kan trekken!
Op sommige dagen blijkt het bijna onmogelijk om bewust aanwezig te zijn. Het voelt alsof er iets is dat mij ervan weerhoudt, er is geen verse luchttoevoer en ik val alsmaar weer weg. Ben dan te sterk met het oude verbonden dat alleen nog maar isoleert en in een hoek wacht tot het afsterft.
Deze momenten voelen aan alsof ik een volledig zinloos bestaan leid. Mijn kracht is op en ik doorleef een klassieke ‘systeem crash’. Dit komt alleen maar omdat ik oververmoeid ben of ongezond voedsel gegeten heb en mijn lichaam zich nog niet kon schoonmaken. Dit zijn op het moment de twee grootste vergiften in het leven; bijna ongelofelijk, maar wel waar.
Zodra ik weer uitgerust ben en een nieuwe dag met het afstemmen op het Nieuwe bewustzijn begin, gaat alles alweer vanzelf. Er gebeuren wonderen, er komen mensen op mijn pad die ik enkele weken geleden nog niet eens in de verte kon zien aankomen. Er komen groepen tot stand waarvan duidelijk te herkennen is dat hun samenkomst niet door een mensenhand is geleid. Wonderbaarlijk deze tijd!
Mijn keuzes heb ik allang gemaakt, nu gaat het erom sterk geworteld in het hart te blijven. Het wezen wil zich ontplooien, de bevalling wil zich voltrekken. Dus geef ik mezelf ruimte en tijd en ga liefdevol en teder met mezelf om. Bij elke stap die ik maak blijf ik trouw aan mezelf en herken hoe schitterend het Nieuwe bewustzijn werkt. Met een glimlach op mijn gezicht ga ik het blij tegemoet.
De hemel wil niets anders dan dat je jezelf bent en steunt je hierbij met alle middelen. Het lichtnet is een heel groot plan waarin ieder van ons belangrijk is, iedereen! Wij zijn nu juist niet zomaar hier, wij zijn hier omdat wij de overgangstijd kennen en omdat wij het juiste gereedschap hiervoor in ons dragen en dit zullen we gebruiken!
Wij reiken elkaar de hand maar dringen niet in elkaar binnen.
Degene die kan horen sluit zijn poorten, ruimt op en rust in zichzelf. Vol vertrouwen kijkt hij ernaar uit wat op zijn pad wordt gezet. Het is werkelijk een onvoorstelbare tijd en allen die willen zien, zullen dat ook.
