De inwijding om op aarde te werken gebeurt tijdens onze puberteit.
Dan worden Mars en Venus geactiveerd, die wij met onze handen kunnen vergelijken.
Het is de kracht waarmee wij op aarde werken.
Als kind gebruiken we deze krachten nog onbewust en meestal via patronen van onze ouders die wij in ons systeem dragen. En in de puberteit, met het geslachtsrijp worden, ontwaken ze dan in ons bewustzijn.
Meisjes worden jonge vrouwen. Hun magnetische, vormgevende kracht is door het maandelijkse rijpen van een eicel bereid het ‘zaad’ te ontvangen. Jongens worden jonge mannen met een baard in de keel, die nu hun zaad als impulsen aan de wereld willen geven.
Vanuit het lichamelijke aspect gezien zijn wij als mens nu klaar om op aarde ons werk te verrichten. De seksualiteit is gedurende de puberteit in ons bewustzijn ontwaakt, waardoor wij een lichaam kunnen scheppen en ook alle andere geesteskinderen van onze creativiteit tot energetisch leven kunnen brengen!
Deze activering vindt op een buitengewoon kwetsbare leeftijd plaats, en het is te vergelijken met een geboorte. Bij de intrede in deze nieuwe fase volgen we exact hetzelfde patroon als bij de lichamelijke geboorte, zo’n veertien jaar geleden.
Alle geboortes refereren aan het patroon
Alle ‘geboortes’ die wij op aarde doormaken, refereren aan het patroon van het verloop van onze lichamelijke geboorte en onze eerste ademtocht. Om de zeven jaar komt ons geboortepatroon weer duidelijk naar voren. De eerste zeven jaar zijn wij volledig afhankelijk van de moeder, en zijn we door de etherische navelstreng nog heel vast met haar verbonden.
De volgende zeven jaar maken wij ons meer van haar los en kijken we de mannelijke kant op, we richten ons meer op de energie van de vader. Rond ons veertiende jaar willen wij het zelf doen en zelf iets tot stand brengen. De krachten daartoe, onze Mars en Venus, beginnen zich duidelijk te roeren.
Het is een ontzettend opwindende tijd, en het vergt zeker veel energie van de jonge mens om deze fase te kunnen doorleven. Maar ook op de directe omgeving en de ouders wordt een beroep gedaan, want zij zijn nu nodig voor de krachtmeting en als polijststeen.
Het gezonde en natuurlijke ritme roept de jonge mens de wereld in, en die wil zich laten gelden op de manier die zijn persoonlijke Mars en Venus aangeven. Daaromheen liggen nog, als een soort beschermlaag, de patronen van de ouders, en die moeten nu (deels) afgepeld worden.
De echte eigenheid, authenticiteit
Dit kan voor beide kanten frustrerend zijn. De jonge mens kan het gevoel hebben dat hij niet echt verder komt in zijn ontwikkeling, het gaat voor hem allemaal erg langzaam.
Het hangt van zijn wilskracht af hoe makkelijk hij zich los kan maken. Tenslotte wil hij zo graag alles anders doen dan zijn ouders het deden.
Voor jonge mensen is het belangrijk tot echte eigenheid, authenticiteit te komen, om niet in de herhaling te vervallen van reeds uitgekristalliseerde patronen van de ouders.
In de wereld van de volwassenen wordt daar iets anders naar gekeken. Als volwassene worden wij kwaad en begrijpen niet waarom ons kind zich nu zo tegen ons verzet. Het zal wel aan de hormonen liggen, en we willen dan ook maar zo gauw mogelijk door deze periode heen. We kijken niet naar wat er precies gebeurt, en hebben dan meestal ook moeite onze eigen puberteit in te voelen.
Dat camoufleren wij door grapjes te vertellen, die we in onze eigen puberteit uitgehaald hebben. Maar bij ons was het lang niet zo erg als bij hen, en dan spuien wij een lading kritiek, die we bij onze kinderen trouwens verkeerd adresseren. Elke generatie heeft zich negatief uitgelaten over de jeugd.
Dat zou ons te denken moeten geven. Hoe kan een jong mens zijn handen soepel gebruiken als deze door zijn bevreesde ouders worden vastgehouden?
Kritiek brengt nooit iets goeds
Kritiek brengt nooit iets goeds, ze berooft altijd de vreugde en vooral het optimisme om stappen te zetten! Geduld, liefde, openheid, vertrouwen, dingen waarheidsgetrouw uitleggen, dát is wat de mens in deze fase nodig heeft om volledig uit zijn cocon te stappen.
Open en jong zoekt hij zijn leeftijdgenoten op: in de kudde is men geborgen. En daar staan ze dan met z’n allen, zenuwachtig op een teken van welkom te wachten, welkom zijn in de grotemensenwereld, om zich vervolgens weer langzamerhand los te maken van de kudde en zelfstandig te worden.
Hier moet dringend een ritueel komen, een begroeting en een uitdrukking van onze vreugde dat zij belangrijk zijn en meedoen, en met ons samen verantwoordelijkheid dragen. Maar wat wij op dit moment nog te bieden hebben is beschamend weinig: niets.
Ze worden uitgelachen en niet voor vol aangezien, wat littekens op hun ziel achterlaat. Het is absoluut niet verwonderlijk dat wij zoveel hangjongeren hebben die grote moeite ondervinden met de aansluiting bij de wereld van volwassenen. Het is dan ook niet verbazingwekkend dat zij liever verdwijnen in computerspelletjes.
Welkomstrituelen ter bekrachtiging
Ooit zag ik een documentaire over een streek in Zuid-Italië, waar het gebruikelijk was dat de grootouders een jongen die geslachtsrijp was meenamen naar het bos. De grootvader spleet een levende, jonge boom en de grootmoeder hield de kleding van de jongen vast, terwijl deze naakt door de opening van de gespleten boom ging.
Daarna trok hij zijn kleding weer aan en de grootvader bond de boom samen. Dit was het welkom voor hem in de grotemensenwereld, met een boom als begeleider en steun.
Hier is een appel aan onze boogschutter-energie om tijdens de puberteit welkomstrituelen ter bekrachtiging uit te voeren. Zij moeten weten en voelen dat er volwassenen aan hun zijde staan en blij zijn met hun Mars- en Venuskrachten. Zij moeten weten en voelen dat ze zich veilig en beschermd kunnen ontvouwen, ontvouwen wat er al reeds in hun aanwezig is.
De gezonde manier van leven vóórleven
Wij zullen onze kinderen de gezonde manier van leven vóórleven, hen laten zien dat dit een schitterende planeet is waar we graag ons werk doen en daarbij plezier beleven. Maar vinden wij het hier wel zo leuk, is de aarde voor ons werkelijk zo aantrekkelijk, mooi en vol genot?
Wat leven wij hen vóór en wat voor energietrilling geven wij aan onze kinderen door?
Is het niet zo dat wij hen stevig vasthouden en eigenlijk helemaal niet tot zelfstandigheid opvoeden?
Wij maken ons te veel zorgen en laten niet echt los. Wij zeggen van wel, maar doen het niet.
Wij bemoeien ons altijd met hun zaken, projecteren onze angst voor het leven op hen, en geven ze goede raad – ónze raad.
Maar belangrijke taken mogen ze niet uitvoeren en verantwoordelijkheid krijgen ze ook niet en dat houdt hen klein.
Mars en Venus willen hun werk doen
De krachten van Mars en Venus willen en zullen hun werk gaan doen, maar als deze niet in evenwicht zijn is de wilskracht van Mars volledig op het materiële vlak en de hiërarchie gericht.
Wij suggereren dan dat men pas volwassen is op een bepaalde leeftijd (die wij naar wens aanpassen), als men belangrijke diploma’s heeft, een bepaald uiterlijk en vooral als men in de vastgelegde patronen en structuren past, enzovoort.
Wij zijn ons er nog niet van bewust dat wij alles al in ons dragen en een cadeau voor de wereld zijn, die naar onze gaven en talenten uitkijkt en op onze creativiteit wacht, die wij vorm zullen geven opdat ons licht er doorheen straalt.
Helende momenten met een inwijdingskarakter
Hoe is je verbinding tussen de rechter en de linker lichaamshelft? Tussen Mars en Venus, de mannelijke en de vrouwelijke kant? Hoe was je puberteit en welk geboortepatroon draag jij in je?
Het is nooit te laat voor een oprecht en open gesprek met de kinderen om zaken recht te zetten. Dit zijn helende momenten die een inwijdingskarakter dragen. Heb de moed en vind de kracht om deze gesprekken aan te gaan! Daarmee help je niet alleen jezelf en je kinderen, maar ook allen die na hen zullen komen.
Wij dragen allen een sterke impuls in ons en ook de kracht om met onze werken deze impuls vorm te geven. Breng jouw Mars en Venus in evenwicht en breng met jouw creativiteit jouw licht in deze wereld. Daarvoor ben je hier en je bent van harte welkom!
Hoi Heidrun,
Dank nogmaals voor je schitterende artikel, ja we moeten echt aan de gang als het om de pubers gaat, het is een onderwerp wat altijd actueel blijft, en daarom ook zeer interressant. Mooie foto’s heb je gebruikt bij dit artikel.
Dank je wel.
Groeten,
Greet
Mooi geschreven Heidrun. Helemaal mee eens.
Groet,
Joke