De gedachte kwam bij mij op om iets met en voor vrouwen te doen. Wij zullen wakker en trots zijn op onze eigenheid als vrouw. Volledig verbonden met onze vrouwelijke kant en zonder een stille behoefte te hebben aan goedkeuring of bevestiging, gewoon puur vrouw zijn.
Na een korte voorbereidende fase kreeg mijn eerste workshop “100% vrouw” zijn vorm en alle ideeën die al een flinke tijd lagen te wachten stonden, kon ik daarin meenemen. Met een aantal enthousiaste vrouwen was ik het Pinksterweekend van 2010 op Oasis in Kalmthout (B), het stichtingshuis van Mellie Uyldert, waar we het alledaagse leven even achter ons konden laten.
Het programma ontvouwde zich zodanig dat iedereen van ons zijn weggedrukte thema’s op in een rustige en eenvoudige manier weer kon oppakken. Iedereen van ons vrouwen kon op zijn eigen manier weer contact maken met haar ware vrouw-zijn.
Het mannelijke denken is gestructureerd in tijd en ruimte en weet de zaken snel aan te pakken en problemen direct op te lossen.
Het vrouwelijke denken is tijdloos en schept ruimte. Daardoor kunnen zich de dingen, die al eerder vanuit de ether opgevangen werden, makkelijker ontvouwen. Blijkbaar kunnen deze beide vormen van denken moeilijk samen gaan, omdat ze ogenschijnlijk te verschillend werken. Maar dat is niet zo, wij zullen juist een manier vinden om beide harmonisch tot elkaar te brengen.
Teveel systemen
Je kunt tijd en ruimte niet wegredeneren. Tijdelijk kan jij je er wel aan onttrekken maar op een gegeven moment komt tijd en ruimte weer om de hoek kijken. Bijvoorbeeld als je lichaam weer een keer honger en dorst.
Maar wanneer wij constant in tijd en ruimte zouden leven zou de mensheid er niet op vooruit gaan. Er zijn teveel systemen die voortdurend door gestructureerd worden en deze storten op een gegeven moment ineen omdat ze hun natuurlijke elasticiteit verliezen.
De mannelijke en vrouwelijke kant
Een goede oefening om je van de mannelijke en de vrouwelijk kant in jezelf bewust te worden is het bakken van brood. Het aanschaffen van de ingrediënten en het klaarzetten van de benodigdheden is heel mannelijk. Ik noem dit het neerzetten van het organisatorische frame.
Maar dan moeten we een kleine hindernis overwinnen. Als alle ingrediënten in de kom zitten, moet het mannelijke denken plaats maken voor het vrouwelijke denken. Het heeft zijn deel gedaan en moet nu loslaten en vertrouwen, met een innerlijke zekerheid dat alles goed zal komen.
Nu neemt ons vrouwelijke denken de verdere koers over. We kneden het deeg met onze handen met de energie die eruit stroomt. Wij mengen vervolgens alle ingrediënten samen. Hoewel dit een uiterst gevoelige actie is, hebben we er toch sterke fysieke krachten voor nodig, die voor ons als vrouw absoluut beschikbaar zijn.
Dan komt er een pauze. We bedekken het deeg en leggen het op een rustige, warme plaats waar het kan rijzen. Wat er nu precies gebeurt, kunnen we niet direct waarnemen, maar we weten dat het uiterst belangrijk is. Het verdere proces kan alleen plaatsvinden als we dit de tijd geven.
Dit is het vrouwelijke aspect op zijn best: weten wat er gaande is en beseffen dat alleen door overgave de volgende stap kan plaatsvinden. En dit proces word bovendien herhaald omdat wij het deeg twee keer kneden en wachten.
Na de tweede keer gaat het deeg in de deegvorm en daarna de oven in. Het krijgt zijn vuurdoop. Het element vuur symbolisiert onze wilskracht, onze levenskracht. Dit vuur zorgt er nu voor dat het brood wordt gebakken, dat het ‘voltooid’ wordt. Wij voelen, ruiken en zien het en in ons roept iets ‘klaar’. En dan kunnen wij van onze nieuwe schepping genieten en ons ermee verbinden.
Het samenspel
Als wij bedenken dat elke handeling tot stand komt door middel van dit samenspel tussen het mannelijke en het vrouwelijke, kunnen wij heel duidelijk herkennen wij dat ze beide even belangrijk zijn.
Alle beide hebben een bepaalde plaats en het één kan niet zonder het ander. Zonder een harmonisch samenspel van het mannelijke en het vrouwelijke ontstaat geen harmonie, hoe graag wij dat ook zouden willen.
Jouw vrouwelijke kant
Geven wij onze vrouwelijke kant geen ruimte dan onderbreken wij het rijzingsproces van het deeg. En als je die vergissing al eens hebt gemaakt, dan weet je dat dit een onherstelbare fout is.
Een te sterke verbondenheid met het vrouwelijke bestaat niet.
Mensen die zich te sterk ermee verbonden voelen en geloven dat ze daardoor niet tot een handeling kunnen komen, zijn absoluut niet met hun vrouwelijke kant in contact. Ze hebben die juist ingeruild voor angst en onzekerheid. En angst is nog vrouwelijk, nog mannelijk.
Angst is een overlevingsprogramma, een beschermingsprogramma, dat klaar staat om in stressmomenten ons bewustzijn over te nemen. Angst en Liefde kunnen niet op het zelfde moment bestaan! Om uit de angst te stappen moeten wij voor de Liefde kiezen en dat betekent, wij moeten vertrouwen onze vrouwelijke kant.
Vrouw-zijn geeft kracht
Omdat ik een vrouw ben verbind ik mij eerder met de vrouwelijke kant, tenslotte heb ik voor dat geslacht gekozen. En hoe meer ik dat doe, hoe prettiger ik me voel en hoe krachtiger ik wordt. Als je weer openstaat voor je ware vrouw-zijn, in welke vorm dan ook, dan beleef je vrijheid, plezier en voldoening .
Je zult voortdurend nieuwe dingen ontdekken en zaken van jezelf terugvinden, die je als verloren beschouwd hebt. En deze dan weer in je persoonlijkheid integreren waardoor je puur, echt voelt.
Tijdens de voorbereiding en uitvoering van mijn vrouwenworkshop voelde ik me begeleid en geleid en ik ben nog nooit zo ontspannen geweest dan bij dit project. Alles ging vanzelf, de stukjes van de puzzel vielen moeiteloos op hun plaats. Het enige wat ik moest doen was met de stroom meegaan.
Het ware vrouw-zijn in ons vrouwen wakker maken, dat is waar het mij om gaat. Tijdens de workshop ervoer elke deelneemster het ontwaken van haar ware positie als vrouw, op precies haar eigen moment. Als groep creëerde wij een zeer beschermend en harmonieus veld waarin iedereen zich veilig voelde en hoe meer ik de deelnemers observeerde, hoe meer ontroerd ik werd.
We kunnen zo veel dingen in ons leven oplossen als we onze aandacht meer richten op onze vrouwelijke kant. En nee, het betekent zeker niet dat we onze handen in onze schoot kunnen leggen en wachten, want eerst moeten wij hard kneden !
Mijn eerste workshop is mij zo goed bevallen, dat er daarop velen zijn gevolgd en ik er nog steeds veel plezier in heb. Ook is het band met mijn vrouwelijke voorouders daardoor transparanter en sterker geworden. Ik ben hen zeer dankbaar voor hun moeite en ontberingen om het aardse deeg te kneden, zodat ik vandaag de dag kan doen wat ik heel graag doe.
Volgende workshop: datum nog niet bekend