Wat ooit als de grote liefde van ons leven begint, eindigt voor velen na een tijd met een scheiding. In de laatste jaren is deze tendens toegenomen.

De individualiteit laat zich niet meer door kunstmatige voorstellingen onderdrukken.

En de hemel helpt mee, hij draagt er zorg voor dat elke relatie die teveel scheef is gegroeid stukloopt.

Mogelijk blijft de breuk en gaat men scheiden. Of de partners vinden elkaar weer op een ander niveau doormiddel van een therapie.

Maar de tweede variatie is zeldzaam geworden. Onze maatschappij verandert fundamenteel, waarbij mensen verdeeld worden in hen die hun roeping volgen en hen die zich aan het oude vastklampen en instorten.

Liefde voor onszelf

Een relatie zou een wederzijdse bekrachtiging van de persoonlijkheden moeten zijn, een voedingsbodem waar de ziel zich vrij en ongedwongen ontwikkelt. Gedragen door de wederzijdse liefde en gevoed door wederzijds respect en vertrouwen, zodat beide partners zich kunnen ontvouwen.

Dat klinkt geweldig en dat is het ook, maar we moeten leren om hiermee om te gaan. De voorwaarde voor deze vorm van relatie is de liefde voor onszelf. Als wij van onszelf houden, kunnen wij dit ook verder geven, kunnen wij deze vorm van liefde met elkaar delen.

Alleen iemand die van zichzelf houdt heeft opgehouden de anderen te gebruiken voor zijn stille schreeuw om liefde. Alleen degene die van zichzelf houdt is bevredigd, uitgebalanceerd, en ervaart innerlijk geluk met de behoefte om dit te delen.

Gelukkig zijn met onszelf

Wij zijn zelf verantwoordelijk voor ons leven, en het eerste dat we voor ons geluk moeten doen, is leren om gelukkig te zijn met onszelf, weer verbonden te zijn met ons eigen wezen, met onze goddelijke kern, die ons alles wat we nodig hebben constant in grote overvloed laat toekomen. De partner vergezelt ons op deze reis en met hem of haar delen wij onze nieuwe ervaringen en de dankbaarheid die wij daardoor voelen.

Huwelijksritueel

Een dergelijke relatievorm vraagt niet om een door de overheid gecertificeerde belofte en een daarbij behorend protocol.

Dat kan niet de basis zijn van een lange en vruchtbare relatie. Het is zeker een goede zaak om de relatie met een openbare belofte in aanwezigheid van dierbaren te bekrachtigen, maar dat zou meer een ritueel moeten zijn dat wij vrij en persoonlijk gaan invullen.

De huwelijksgelofte kan niet als een zekerheid opgevat worden die ons garandeert dat de ander levenslang bij ons blijft. Dit is een oude traditie toen wij van elkaar afhankelijk waren, maar dat heeft nu geen bestaansrecht meer. Maar de gelofte drukt zeker uit dat wij alles voor elkaar zullen doen wat voortvloeit uit ons hart, zolang wij afgestemd zijn op de goddelijke kracht.

Als wij voor elkaar hulp bieden, betekent dit niet dat wij tegen alles ja en amen zeggen. Soms kan de grootste hulp daaruit bestaan dat wij ze juist níét verlenen, want soms is dat precies hetgeen waar de partner behoefte aan heeft. Elke actie die voortkomt uit het hart is goed, onafhankelijk van wat ons hoofd zegt.

Een leven lang

De belofte dat wij van elkaar een leven lang zullen houden ondanks alles, bevordert niet de vrije stroom die de liefde als voedingsbodem nodig heeft. De liefde is een kracht die binnenin ons een eigen leven leidt, ze is alleen zichzelf trouw en kent geen manipulaties. Juist door deze kracht hebben wij überhaupt de mogelijkheid om een relatie aan te gaan.

Een leven lang, tot de dood ons scheidt kan in die zin niet voor het lichaam en het aardse veld gezien worden maar moet betrekking hebben op een ander gebied. Als de liefdesstroom niet meer door vrijheid, vertrouwen en respect gevoed word kan ze niet meer groeien. Het is net een plant die wij al jaren hebben maar als wij ophouden met water geven verdroogd ze, onafhankelijk van hoe lang wij haar ook hebben.

De liefde is een levende kracht die wij, als wij willen dat ze ons blijft voeden, vol vertrouwen moeten laten stromen.  Anders dwingen we de vrije stroom in bedachte systemen, en daarin sterft ook de grootste liefde van ons leven.

Liefde kunnen wij niet manipuleren, beperken of zelfs op papier vastleggen.

Liefde kent geen dwang, geen vorm, geen onderdrukking en opoffering. Al dit laatste heeft niets te maken met liefde, dit is angst voor het leven, een angst die zich wil beschermen en bevredigen.

Een reis komt tot een einde

Als we elkaar in een relatie niet meer kunnen voelen en vinden en als wij eraan gewerkt hebben, en de ontwikkeling van zielen stagneert, dan worden wij door de dood gescheiden. Beter is dan dat we in dankbaarheid voor de gemeenschappelijke reis afscheid van elkaar nemen en hem beëindigen.

Het is heel ongezond om te geloven dat we moeten wachten tot ons ook de fysieke dood scheidt, omdat we de belofte die we ooit hadden gedaan niet goed begrepen.

Als men gaat scheiden houdt de liefde niet op, alleen omdat we een document hebben ondertekend. De liefde voor de ander transformeert alleen in een andere vorm. Het betekent loslaten en vertrouwen.
Een uit de zelf gecreëerde gevangenis te stappen, de vleugels te spreiden en zich door het Leven te laten dragen, door de liefde voor onszelf, de liefde voor ons Hoger Zelf.

De bond vanuit het hart

De enige belofte die we in een relatie kunnen geven is dat we elkaar altijd zullen helpen om de liefde in onszelf te herkennen. En elkaar zullen steunen en te helpen als wij de innerlijke balans, die de voorwaarde hiervoor is, verliezen. We zullen elkaar wederzijds helpen om de bewuste verbinding met ons Hoger Zelf rechtop te houden. Daardoor hebben we altijd toegang tot het verse water van het Leven, en niemand sterft van de dorst.

Deze band moet met het hart en in vol bewustzijn worden worden aangegaan, anders kunnen we elkaar helemaal niet in liefde ontmoeten. En buigen we ons vervolgens voor een soort plicht die iedereen aangaat om een vorm van samenleving te kunnen definiëren.

De nieuwe relatievorm

De nieuwe relatievorm komt tot leven doordat twee mensen, die de roep van de liefde voor zichzelf volgen en die de moed hebben om zich voor de ander volledig te openen. Die allereerst ja zeggen tegen zichzelf, ja tegen het leven en alles wat dat brengt, bewust verbonden met hun Hogere Zelf en zo verbonden willen leven.

Dit soort relatie wordt niet op aarde gemaakt, het is in de ether tot stand gekomen en wordt op aarde alleen uitgebeeld en geleefd, hier bevestigd en door de hemel ondersteund.

De galactische paren zijn geïncarneerd om deze nieuwe vorm nu op aarde te verankeren. Het is een oprechte en eerlijke ontmoeting, die met het tot nu toe bekende machtsspel in een relatie niets meer te maken heeft. Alles is hier anders, wij voelen dieper, te beginnen met ons huidige ideaal van schoonheid dat elke betekenis en invloed verloren heeft, tot aan de spirituele en de aardse ontmoeting.

Elk niveau voelt weer nieuw, wij voelen dit als een wonder. En degenen die de roep gehoord hebben en deze relatie met hun galactische partner begonnen zijn begrijpen de ware reden van dit feit.

De galactische partners

De galactische partners begeleiden elkaar op weg naar binnen. Zij hoeven elkaar niet eerst nog te leren kennen, ze kennen elkaar al. Het vereist geen gewenningsfase naar elkaar toe, maar alleen de gewenning aan het wonderbaarlijke dat deze verbinding zich nu in ons leven afspeelt.

De relatie met de galactische partner is een relatie met zichzelf en tegelijkertijd met de ander, oude zielen die elkaar weer ontmoeten. Het is de hoogste verbinding of relatievorm die we nu op aarde kunnen bereiken. En het is het wederzijds openen van de laatste deur voor de verbinding van ons beider Hogere Zelf.

Deze relatie wordt niet bedacht, maar ze wordt geleefd, en dit geschenk accepteren wij met dankbaarheid.

Voor ons doen en handelen is er geen behoefte aan aardse toestemming, we zijn er altijd voor elkaar omdat wij ooit samen kwamen.

  Klik hier voor je persoonlijke geboortehoroscoop